S&P Global Platts Analytics szeroko modelował podaż i popyt na wodór w 10 krajach Europy (E10- Niemcy, Austria, Szwajcaria, Włochy, Holandia, Belgia, Francja, Wielka Brytania, Portugalia i Hiszpania) do roku 2050. Na podstawie analizy wskazano,  że wodór może zapewnić 7,5% redukcję emisji CO2 do 2050 r. — nawet przy konserwatywnym scenariuszu rozwoju. Jest to istotne, ponieważ wodór może pomóc w dekarbonizacji trudnych sektorów takich jak np. hutnictwo. Oprócz redukcji emisji, popyt na paliwa kopalne zmniejszył się o 517 000 ekwiwalentu baryłki ropy naftowej dziennie (boe/d)  do 2050 r., wzrosło natomiast zapotrzebowanie na energię ze źródeł odnawialnych o 813 000 boe/d. 

Należy jednak zauważyć, że zapotrzebowanie na gaz ziemny wzrośnie średnio o 80 000 boe/d (mniej niż 1% całkowitego zapotrzebowania na gaz ziemny w E10) w pierwszej dekadzie prognozy. Wynika to ze zwiększonego zapotrzebowania na wodór wytwarzany z paliw kopalnych z wychwytywaniem, utylizacją i składowaniem dwutlenku węgla (CCUS). Zapotrzebowanie na gaz  spadnie, gdy produkcja wodoru przesunie się z paliw kopalnych na wodór wytwarzany ze źródeł odnawialnych. To uzależnienie od gazu w pierwszej dekadzie prognozy powoduje również stosunkowo powolny spadek emisji CO2 w krajach E10. Emisje zaczynają się znacząco zmniejszać, począwszy od lat 30. XXI wieku, gdy niskoemisyjny wodór zastąpi wodór pozyskiwany z paliw kopalnych (szary wodór).